Τον Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ προτείνει ,ενόψει των εκλογών στο Ίδρυμα για τη θέση του Πρυτάνεως Πρωτοβουλία Καθηγητών του Πανεπιστημίου που δόθηκε δια ανοικτής επιστολής στη δημοσιότητα. Στην επιστολή γίνεται αναφορά με μελανά χρώματα στην κατάσταση του Ιδρύματος και τις διοικητικές αστοχίες ενώ γίνεται λόγος για “διάβρωση των ακαδημαϊκών ηθών και η αλλοίωση των ακαδημαϊκών αξιών” ενώ τονίζεται ότι “η κοινωνική προσφορά δεν μπορεί να είναι επάγγελμα.”
Η ανοικτή επιστολή των καθηγητών είναι η εξής
“Εμείς, που μας αποκάλεσαν “ερασιτέχνες” της διοίκησης, αποφασίσαμε να οργανωθούμε και να διεκδικήσουμε τη διοίκηση του Πανεπιστημίου μας. Το ΔΠΘ, είναι ιστορικό αλλά πολύπαθο Ίδρυμα, το οποίο τις τελευταίες δεκαετίες με ελάχιστες εξαιρέσεις, διοικήθηκε από την ίδια ομάδα ανθρώπων. Η ομάδα αυτή αυτοαξιολογείται, αυτοεπιβραβεύεται και αυτοχρίζεται ως επαγγελματίες της διοίκησης. Εμείς θεωρούμε ότι οι επαγγελματίες της διοίκησης βλάπτουν την ακαδημαϊκότητα του Πανεπιστημίου μας διότι επένδυσαν διαχρονικά στις προσωπικές εξυπηρετήσεις και εξαρτήθηκαν από κομματικά και μικροπολιτικά συμφέροντα. Η κατάληξη όλων αυτών είναι ορατή από όλους και είναι η διάβρωση των ακαδημαϊκών ηθών και η αλλοίωση των ακαδημαϊκών αξιών. Η κοινωνική προσφορά δεν μπορεί να είναι επάγγελμα.
Εμείς οραματιζόμαστε το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης που τιμά τους φοιτητές, τους καθηγητές, τους ερευνητές και τους εργαζόμενους, τους αποφοίτους του, τους γονείς που μας εμπιστεύονται τα παιδιά τους, τους πολίτες της Θράκης που στηρίζουν το πανεπιστήμιο με κάθε τρόπο. Θέλουμε να δώσουμε έμφαση στη σύγχρονη εκπαίδευση, την έρευνα και τη διεθνή χρηματοδότηση – να μην περιοριστούμε αποκλειστικά στις αναθέσεις της έρευνας από την περιφέρεια ΑΜΘ και τις εθνικές πηγές. Θα επιδιώξουμε να ανακόψουμε την καθοδική πορεία στις προτιμήσεις των υποψηφίων, να ανακάμψουμε στις διεθνείς κατατάξεις και να εγγυηθούμε την δίκαιη μεταχείριση των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Το όραμά μας για το πανεπιστήμιο δεν είναι μια έκθεση ιδεών που υπαγορεύεται από πολιτικές σκοπιμότητες, περιορισμούς που θέτουν διάφοροι παράγοντες, αποφάσεις που λαμβάνονται στο παρασκήνιο ή στο πόδι και παρουσιάζονται ως τάχα θεσμικές αποφάσεις. Χωρίς υπερβολή, εκτιμούμε ότι το Δημοκρίτειο δίνει μάχη επιβίωσης: παρά το ιδιαίτερα αξιόλογο δυναμικό του, ακαδημαϊκά υποχωρεί διαρκώς στις διεθνείς κατατάξεις, συχνά ανταγωνίζεται με το πολύ νεότερο Χαροκόπειο πανεπιστήμιο και άλλοτε βρίσκεται χαμηλότερα από πανεπιστήμια όπως του Αιγαίου, με μεγαλύτερη γεωγραφική διασπορά ή της Κρήτης, με δυσκολότερη πρόσβαση. Αυτό εξηγεί εν μέρει γιατί υποχωρεί στις προτιμήσεις των υποψηφίων φοιτητών: ιστορικά τμήματά του αποτελούν πρώτη επιλογή για ελάχιστους μόνο φοιτητές.
Η διεθνής χρηματοδότησή του είναι πλέον ανύπαρκτη: απουσιάζει από τα πρώτα 48 ελληνικά ερευνητικά ιδρύματα που κατατάσσει με βάση τη χρηματοδότησή τους η Ευρωπαϊκή Ένωση αν και ήταν στη θέση 20 μέχρι το 2014. Αυτό εξηγεί γιατί συχνά δεν αποτελεί πρωτεύουσα επιλογή από ώριμους ή ακόμα φερέλπιδες επιστήμονες που προτιμούν να εκλεγούν ως μέλη ΔΕΠ σε άλλα ΑΕΙ. Παρά το γεγονός ότι γίνεται προσπάθεια σε οργανωτικό επίπεδο, οι δραστηριότητες που παρουσιάζονται σήμερα ως καινοτομία καθυστέρησαν ήδη μια δεκαετία – αλλοιώνοντας ενίοτε τις επιστημονικές προδιαγραφές της έρευνας, της πρωτοτυπίας και της επιχειρηματικότητας. Ούτε η έρευνα μπορεί να γίνεται με ανάθεση ούτε την καινοτομία και την επιστημονική επάρκεια μπορούν να τις κρίνουν επιτροπές στελεχών της διοίκησης. Παρουσιάζεται η εθνική χρηματοδότηση της έρευνας ως προσωπικό επίτευγμα στελεχών της διοίκησης και η διαχείριση του δημοσίου χρήματος ως προσωπική γενναιοδωρία παραγόντων της διοίκησης – είτε αφορά την κατασκευή κτιρίων είτε τη διανομή υπολογιστών και συστημάτων εξαερισμού στα μέλη ΔΕΠ. Η κατανομή των πόρων στα τμήματα και τα μέλη ΔΕΠ ρυθμίζεται ενίοτε από αδιαφανείς παράγοντες, από επισκέψεις σε γραφεία στελεχών της διοίκησης και τηλεφωνικά αιτήματα – όχι από θεσμοθετημένα κριτήρια και αξιολογημένες ανάγκες. Δεν είναι για εμάς τιμητικό να εργαζόμαστε υπό συνθήκες εφάμιλλες της εποχής του Γκόρτσου.
Ίσως αυτό εξηγεί γιατί το πανεπιστήμιό μας αιμορραγεί. Πολλά μέλη ΔΕΠ φεύγουν ή επιθυμούν διακαώς να φύγουν – ακόμη και κοσμήτορες σχολών αφήνουν τη θέση τους και παίρνουν μαζί τους την πίστωσή τους – στερώντας από το Πανεπιστήμιο θέσεις ΔΕΠ με την έγκριση μάλιστα της Συγκλήτου. Δεκάδες μέλη ΔΕΠ έχουν αποχωρήσει μαζί με τις πιστώσεις τους τα τελευταία χρόνια, ελάχιστοι ήρθαν, ίσως κανείς. Τα τμήματα της Ορεστιάδας ξέμειναν από καθηγητές αλλά και από φοιτητές – το τμήμα Δασολογίας πήρε μόλις 10 φοιτητές σε 2 χρόνια. Κι όμως, εμείς συζητάμε για ίδρυση τμημάτων στο Διδυμότειχο. Κανένας αρμόδιος δεν είχε τη γενναιότητα να παρουσιάσει μια βιώσιμη και τεκμηριωμένη πρόταση. Υποκύπτουμε σε πιέσεις διάφορων παραγόντων, επιχειρούμε να προσεγγίσουμε ακαδημαϊκά ζητήματα με κομματικές και πολιτικές λύσεις, με προχειρότητα, με αδιαφανή κριτήρια, με ατολμία. Οφείλουμε να ανοίξουμε τον διάλογο χωρίς προκαταλήψεις. Τα ακαδημαϊκά μας τμήματα πρέπει να επιβιώσουν με κάθε τρόπο – αυτά είναι η ιστορία μας. Το να συντηρούμε την παρακμή με υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες δε συνιστά προσωρινή λύση αλλά μόνιμη εξαπάτηση. Πολύ, δε, περισσότερο, τη λύση για τα τμήματα που αιμορραγούν δεν μπορούν να την αξιολογήσουν οι ίδιοι που με τις εσωτερικές τους μετατάξεις την προκάλεσαν!
Τα μέλη του Συμβουλίου πρέπει να επενδύσουν στη διαφάνεια, την ακαδημαϊκότητα και την πραγματική εξωστρέφεια. Έχουμε προτείνει σε ενεργούς διακεκριμένους ακαδημαϊκούς από το εξωτερικό, να συμμετέχουν στη διοίκηση του ΔΠΘ ως εξωτερικά μέλη και, καταρχήν, ανταποκρίθηκαν θετικά. Ελπίζουμε ότι θα υποβάλουν υποψηφιότητα, θα τους αγκαλιάσει η ακαδημαϊκή μας κοινότητα, θα εκλεγούν πανηγυρικά και θα βοηθήσουν το πανεπιστήμιό μας όχι απλώς να επιβιώσει αλλά να ανέβει ένα σκαλοπάτι: Ο Μιχάλης Μπλέτσας, διευθυντής πληροφορικής στο Media Lab του ΜΙΤ και ο Λέανδρος Τασιούλας, καθηγητής και πρόεδρος ΗΜ&ΜΥ στο YALE με μακρά θητεία στη διοίκηση και με λεπτομερή γνώση της ελληνικής πραγματικότητας, είναι δύο από αυτούς που ικανοποιούν πλήρως τον ορισμό της ακαδημαϊκότητας και της εξωστρέφειας που τόσο ανάγκη έχει το Πανεπιστήμιό μας.
Τέλος, ο Πρύτανης που θα εκλέξουμε πρέπει να πληροί συγκεκριμένες προδιαγραφές: να έχει ευρεία μόρφωση, ακαδημαϊκή παρουσία και δραστηριότητα, ικανότητα έκφρασης, γνώση των αρχών της διοίκησης, διάθεση προσφοράς, να αρθρώνει τεκμηριωμένο λόγο, να έχει αίσθημα δικαίου. Συμφωνήσαμε ότι ο Άλκης Δερβιτσιώτης, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική ΔΠΘ, είναι ο ιδανικός πρύτανης. Εφόσον εκλεγούμε στο Συμβούλιο Διοίκησης, θα υποστηρίξουμε με θέρμη την υποψηφιότητά του.
Με τιμή,
Άλκης Δερβιτσιώτης, καθηγητής Νομικής
Θανάσης Καραφύλλης, καθηγητής ΠΤΔΕ
Βίβιαν Μάλλιου, καθηγήτρια ΤΕΦΑΑ
Βασίλης Τσαουσίδης, καθηγητής ΗΜ&ΜΥ
Αλίκη Φίσκα, καθηγήτρια Ιατρικής.
