Oργή βαμβακοπαραγωγών: “περιμένουμε τις επιδοτήσεις για να ζήσουμε…”
Ως η χειρότερη, των τελευταίων ετών ,για το βαμβάκι μπορεί να χαρακτηριστεί το 2019 που φεύγει ,τουλάχιστον για τη Θράκη ,ως προς την τιμή που τους δόθηκε από τις εκκοκκιστικές επιχειρήσεις.
Η Ροή news βρέθηκε σε πολλά χωριά του Έβρου και της Ροδόπης τις τελευταίες εβδομάδες και παντού κατέγραψε το θυμό και την αγανάκτηση των παραγωγών που είδαν την τιμή να καθηλώνεται ,κατά μέσο όρο στα 39 λεπτά το κιλό αν δεν υπολογίσει κανείς τα μεταφορικά που δίνονται για εκείνους που τα πηγαίνουν ,μόνοι ,στα εργοστάσια.
Κι όμως η χρονιά έδειξε ότι θα ήταν καταπληκτική ως προς το ύψος των παραγωγών και εν μέρει επιβεβαιώθηκε αφού πολλά ,ποτιστικά χωράφια «έπιασαν « εύκολα τα 500άρια αφήνοντας πίσω την περσινή δραματική χρονιά λόγω εντομολογικών προσβολών όταν θαυμάσια και περιποιημένα χωράφια δεν έδωσαν στους αγρότες ούτε ένα κιλό! Η περσινή λοιπόν καταστροφή ,κυρίως στον Έβρο και δευτερευόντως στη Ροδόπη από το πράσινο και το ρόδινο σκουλήκι άφησε το αποτύπωμά της στις τσέπες των βαμβακοπαραγωγών οι οποίοι κατάφεραν μέσω της συνδεδεμένης απλώς να τα φέρουν «ίσα βάρκα ίσα πανιά» χωρίς να τους περισσεύουν πολλά. Ακόμη περιμένουν 5την αποζημίωση που τους υποσχέθηκαν ,δήθεν άμεσα από τα ΠΣΕΑ για την οποία τίποτα δεν ακούγεται ούτε και κανείς πιέζει δυστυχώς …
Το καταστροφικό χαλάζι των 100.000 στρεμμάτων
Με το βαρύ λοιπόν χτύπημα του σκουληκιού και τις ανοιχτές πληγές που αυτό άφησε στην παραγωγή το βαμβάκι βρήκε πάλι το δρόμο του αφού έγινε μεγάλη καμπάνια για τη λεγόμενη» στροφή στην ποιότητα» που θα δώσει προστιθέμενη αξία στο προϊόν ,θα το καταστήσει ανταγωνιστικό και ταυτοποιημένο διεθνώς …Όλοι πίστεψαν ότι οι εκκοκιστές μπορούν να δείξουν το δρόμο και να μην ξαναγυρίσουμε στα πέτρινα χρόνια των εκβιασμών, των στρίπερς και τόσων άλλων περιστατικών που το «μαύρισαν» διαχρονικά… Η ενεργοποίηση της ΔΕΒ ,η ενδυνάμωση της φωνής των παραγωγών κάποια στιγμή ,οι ημερίδες ανά την Ελλάδα δημιούργησαν την (ψευδ) αίσθηση ότι ο κλάδος των μεταποιητών θα στηρίξει την καλλιέργεια. Και ήρθε η φετινή χρονιά με τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ Κίνας να δημιουργεί σοβαρό κλυδωνισμός το προϊόν που είναι διεθνώς χρηματιστηριακό. Η τιμή κατρακύλησε και κάποια στιγμή ,ευτυχώς όχι για πολύ, κινήθηκε στο επίπεδο της «κοροϊδίας».
Τελικά σκάλωσε στο 39 μέσα από μία άτυπη συμφωνία των εκκοκιστών όπως καταγγέλλουν αγρότες που έχουν μία καλύτερη εικόνα από εκείνους που ξέρουν μόνο το καφενείο του χωριού τους .Τα τερτίπια γνωστά για το κάτι παραπάνω που ωστόσο δεν σώζει την παρτίδα. Και αυτά ενώ οι παραγωγές ,όπως είπαμε ήταν πολύ καλές .Και τα έξοδα φυσικά ανάλογα ως προς το ύψος για να μην ξεχνιόμαστε .
Και μετά ήρθε το καταστροφικό χαλάζι στη Ροδόπη που έκαψε 100.000 στρέμματα και κατάστρεψε ολοσχερώς τα 50.000 …Ο ΕΛΓΑ κινήθηκε με τους συνήθεις ρυθμούς του και έτσι ενώ θα έπρεπε να τρέξει η όλη καταγραφή αυτή ολοκληρώθηκε σε 2 μήνες καθυστερώντας αδικαιολόγητα και αφήνοντας την πληρωμή της αποζημίωσης στην ουρά ,όποτε γίνει η σχετική εκκαθάριση ενώ τα λεφτά πάντα «τελειώνουν» …
Οι αγρότες περιμένουν από τους εκκοκιστές να βάλουν πλάτη σε αυτή τη δύσκολη εποχή ,σε αυτή την στροφή του βαμβακιού. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ποιότητα και ανταγωνισμό με τις τραγικές αυτές τιμές και ενώ το προϊόν αρχίζει και «τσιμπάει» διεθνώς. Μάλιστα η πρόσφατη παρουσία των εμπλεκομένων στην Ισπανία και το «πανηγυρικό» δελτίο τύπου για την προβολή του ελληνικού βαμβακιού έγινε δεκτή μάλλον με ειρωνεία από τους αγρότες…
Περιμένουν τις επιδοτήσεις για να ζήσουν…
Το 2019 κλείνει και περίπου 600 αγρότες στον Έβρο και 700 στη Ροδόπη δεν παρέδωσαν ούτε ένα κιλό βαμβάκι στα εκκοκκιστήρια ενώ είχαν δηλώσει πως θα καλλιεργήσουν βαμβάκι στο ΟΣΔΕ. Καταστράφηκαν ,δεν αλώνισαν ,τα παράτησαν; Δεν ξέρουμε με ακρίβεια ..Θα δείξει φέτος …» Περιμένω τις επιδοτήσεις που θα μπουν σε λίγες μέρες στο βιβλιάριο για ζήσω την οικογένειά μου « μου είπε αγρότης από την Αίγειρο .Από τα βαμβάκια δεν έμεινε τίποτα .Είμαστε σε αδιέξοδο .
Το προϊόν λοιπόν βρίσκεται μπροστά σε αδιέξοδο μετά από 2 καταστροφικά χρόνια ,σκουλήκια ,ξηρασίες ,πολέμους συμφερόντων …Και επειδή στην πιάτσα πέφτει πολύ σπέκουλα και κάποια ψιθυρίζουν πως «ότι και να κάνουν πάλι βαμβάκια θα βάλουν» να τους πληροφορήσουμε ότι η τσέπη δεν μπορεί μονίμως να είναι τρύπια .Το βαμβάκι ,αν δεν το στηρίξουν εκείνοι που μπορούν ,θα ξαναμαυρίσει και αυτό δεν το θέλει κανείς…
ΥΓ Δεν μνημονεύσαμε καθόλου το Υπουργείο .Και όχι τυχαία…
Σάκης Αντωνίου
